مروری بر مدل رژیم پر چرب- استرپتوزوتوسین برای ایجاد دیابت نوع ۲ در موش صحرایی

مقدمه: دیابت یکی از شایع­ترین بیماری­های مزمن در جهان به شمار می­رود. این بیماری عوارض زیادی دارد و کنترل آن بار مالی بزرگی را بر جامعه تحمیل می­کند و نیاز است تا راه­کارهای جدیدی برای درمان آن مورد بررسی قرار گیرند. دیابت نوع 2 شایع­ترین نوع دیابت است که با مقاومت به انسولین و اختلال عملکرد سلول­های بتا مشخص می­شود. به علت دشواری مطالعات انسانی، مدل­های حیوانی دیابت ابزار مناسبی برای تحقیقات هستند. جوندگان به علت دوره ی تولید مثل کوتاه و هزینه­ی نگهداری مناسب، اولین انتخاب برای القای دیابت می­باشند. مدل­های حیوانی مختلفی برای القای دیابت نوع 2 وجود دارد. از بین آن­ها، مدل­هایی که علاوه بر تغییر عملکرد سلول­های بتا، بتوانند مقاومت به انسولین نیز ایجاد کنند، مناسب­تر هستند. در مدل دیابتی رژیم پرچرب- استرپتوزوتوسین به عنوان یک مدل دیابت نوع 2، رژیم غذایی پر چرب باعث القاء مقاومت به انسولین و استرپتوزوتوسین باعث تخریب نسبی سلول­های بتا می­شود. مدل دیابتی رژیم پرچرب- استرپتوزوتوسین، مدل ارزان و مناسبی برای مطالعه­ی دیابت نوع 2 است. در مجموع می­توان گفت که مدل رژیم پرچرب- استرپتوزوتوسین، ویژگی­های متابولیکی دیابت نوع 2 انسانی را دارد و می­تواند در بررسی ترکیبات ضد دیابت مورد استفاده قرار گیرد.